Afhankelijk? Verslaafd? Dat ben jij toch niet? Zó erg is het nou ook weer niet, toch? Bovendien verslaafden, dat is een héél ander soort mensen. Zwak, zielig, losers. Die mensen leven zonder familie en vrienden werkloos onder een brug. Dat zijn geen hardwerkende, verantwoordelijke artsen zoals jij bent. Maar wat blijkt? Dokters zijn net mensen. En 10-15% van de mensen is verslaafd. Verslaafden zijn gevoelige mensen. Kwetsbaar, eenzaam en vaak onbegrepen. En uiteindelijk ben je niet meer aan het leven, je bent aan het óverleven. Dat was in ieder geval bij mij zo. Om over het schuldgevoel nog maar te zwijgen.. En omdat ik het niemand toewens, en al zeker mijn collega’s niet, om zich te voelen hoe ik me voelde aan het einde van mijn actieve verslaving ben ik deze website begonnen. Om je te helpen met wat ik tot bijna een jaar geleden voor onmogelijk had gehouden; herstel. Een leven. Een echt en gelukkig leven zonder die continue waas. Een leven dat niet geleefd hoeft te worden door en voor je middel. Met alle ups en downs die écht zijn, écht beleefd worden. En ik beloof je: het wordt beter dan het nu is. Misschien niet altijd makkelijk, maar zeker beter. Veel beter. En je kunt het, want je bent sterk. Verslaving is een ziekte. Gewoon een ziekte zoals er zovele zijn. En, zoals zovele andere ziektes, een behandelbare ziekte.