Een ongekunsteld maar waardig Aristotelisch midden.

Waarom ben ik begonnen aan deze mission impossible?

‘Laat mij maar alleen.’ Beter voor iedereen, toch?

Die rare gedachtenkronkels zijn gelukkig verleden tijd.

Over chaos en bureaucratie. En een ‘oordeelloze’ houding.

Brush your teeth, make your bed, get your stuff together.

Niet spontaan spontaan zijn, dat kun je oefenen, naar het schijnt.

Welkom zijn en gezien worden.

Een betere moeder in herstel.

‘Als er stormen waaien in je hoofd..’