1. Wij erkenden dat wij machteloos stonden tegenover onze verslaving, dat ons leven onhanteerbaar was geworden.
2. Wij kwamen ertoe te geloven dat een Macht groter dan onszelf ons weer geestelijk gezond kon maken.
3. Wij namen de beslissing om onze wil en ons leven over te dragen aan de zorg van God zoals wij Hem begrepen.
4. Wij maakten een grondige en onbevreesde morele inventaris van onszelf op.
5. Wij bekenden tegenover God, onszelf en iemand anders de ware aard van onze fouten.
6. Wij waren volkomen bereid God al deze fouten in ons karakter weg te laten nemen.
7. Wij vroegen Hem nederig onze tekortkomingen weg te nemen.
8. Wij maakten een lijst van alle mensen die wij schade berokkend hebben en werden bereid het met hen allen goed te maken.
9. Wij maakten het waar mogelijk direct goed met deze mensen, behalve wanneer dit hen of anderen zou schaden.
10. Wij gingen door met het opmaken van een persoonlijke inventaris en wanneer wij fout waren, gaven wij dat onmiddellijk toe.
11. Wij trachtten middels gebed en meditatie ons bewuste contact met God zoals wij Hem begrepen te verbeteren, enkel biddend om kennis van Zijn wil voor ons, en de kracht die uit te voeren.
12. Tot een geestelijk ontwaken gekomen als resultaat van deze stappen, probeerden wij deze boodschap uit te dragen naar verslaafden en deze uitgangspunten in al ons doen en laten toe te passen.
De Twaalf Stappen van het Twaalf Stappenmodel. Het Twaalf Stappenmodel, het Twaalf Stappenprogramma of -in de hulpverlening- het Minnesotamodel, of -in de Engelse hulpverlening- ook the Twelve Step Facilitation genoemd.
Die Twaalf Stappen dus.. weinigen (buiten het programma) kennen ze. Ze ook daadwerkelijk snappen, doen er nóg minder.. Er van alles van vinden, dat doen dan juist weer vrij veel mensen.
Het woord ‘God’ bijvoorbeeld. Hoe komt God terecht in een niet-religieus programma?
Afgelopen week heb ik een aantal deskundigheidsbevorderingen voor collega’s en andere zorgprofessionals gehouden; dit was de meest gestelde vraag en het meest besproken item.
Ik denk dat het antwoord vrij simpel is. Het is een Amerikaans programma dat stamt uit 1935. Duh..
Aangezien er vele niet-gelovige verslaafden zijn die herstellen middels het programma en verslaafden creatieve geesten zijn 😉 , zijn er ook vele creatieve oplossingen voor het woord ‘God’ bedacht. Enkele voorbeelden zijn: ‘Good Orderly Direction’, ‘Group Of Druggies’, ‘Grow Or Die’, ’Geven Ontvangen Delen’ en ‘Geen OverDosis’.
En inmiddels zijn er ook vele modernere varianten van de Twaalf Stappen geschreven waar het woord God helemaal niet meer in voorkomt, zoals onderstaande van GGZ Interventie.
De 12 stappen naar herstel zijn:
1. Erkennen van je verslaving en je machteloosheid.
2. Toegeven dat je hulp nodig hebt.
3. De hulp aanvaarden.
4. De balans opmaken van je leven.
5. Je misstappen bekennen tegenover jezelf en tegenover anderen.
6. Ontdek je zwakheden en tekortkomingen.
7. Werk aan je zwakheden en tekortkomingen.
8. Maak een lijst met mensen die je schade hebt berokkend en wees bereid het goed te maken.
9. Zoek daadwerkelijk contact met deze personen en probeer het goed te maken, behalve als je hen of anderen daarmee zou kwetsen.
10. Maak er een gewoonte van om kritisch te kijken naar jezelf en erken onmiddellijk de fouten die je maakt.
11. Creëer rust in je leven door meditatie of iets waardoor jij deze rust en kalmte ervaart.
12. Geef je ervaringen door aan anderen die het nodig hebben.
De kern zit hem in het feit dat je het niet (meer) alleen kunt. Je bent de controle kwijt. Over je gebruik en, in meer of mindere mate, maar in ieder geval progressief, over je leven. Velen vinden de ‘Hogere Macht’ in de groep, de fellows, de meetings. In het programma zelf, zeg maar.
Dat de benamingen in de Twaalf Stappen, in de folders en de literatuur gedateerd of oubollig overkomen heeft te maken met hoe de fellowship georganiseerd is -> als een omgekeerde piramide. Iedere fellow in het programma heeft dus evenveel te zeggen over het programma. Veranderingen in beschrijvingen of benamingen moeten dus vanuit het desbetreffende initiatief naar de meetings in meer dan 180 (A.A.) of meer dan 145 (N.A.) landen én terug. Want iedereen mag er wat van vinden voordat een verandering daadwerkelijk plaatsvindt.
Gelukkig zijn alle A.A.-/N.A.-groepen autonoom en is de dagelijkse praktijk van het programma zoals in de meetings en in het onderlinge contact minder weerbarstig en volledig in het hier en nu.
Dat het programma werkt is een feit. Dat weten de fellows die in het programma zitten, en de velen die ons zijn voorgegaan, al 85 jaar. Maar ook de wetenschap raakt meer en meer overtuigd. De bewijzen stapelen zich namelijk op.
De laatste evidentie stamt van maart vorig jaar waarin John F. Kelly, een hotemetoot van Harvard Medical School, een heuse Cochrane review (dé database als het gaat om Evidence Based Medicine) publiceerde over de werkzaamheid van the Twelve Step Facilitation. Hij zegt in zijn conclusie letterlijk: ‘If we were talking about improving remission rates by this degree among a lethal health condition like as cancer, such an improvement in outcome would generate jubilation.’
De Elfde Traditie zegt echter: ‘Ons public relationsbeleid is eerder gebaseerd op aantrekking dan op promotie..’ En de Twaalf Tradities houden ons bijeen (‘Zoals vrijheid voor het individu voortkomt uit de Twaalf Stappen, zo komt vrijheid voor de groep voort uit de Twaalf Tradities’).
Maar jubelen mag wel, toch? 🙂