Ik heb vannacht gedronken en gezien..
Ik heb vannacht gedronken. Nou ja, in mijn droom dan. Het ging eigenlijk heel geleidelijk, heel normaal, niets heftigs of zo.
Eerst borrel met collega’s en ik kreeg gewoon een biertje, net als de rest. En ik dacht nog: ‘Waarom niet eigenlijk? Laten we het niet groter maken dan het is, gewoon biertje met collega’s.’ Daarna gingen we uit eten en dronken we wijn. Droom was nogal vaag. Ik weet dat de setting die van een werkuitje was, zo voelde het gewoon, maar een bekende locatie of bekende collega’s kwamen er niet in voor. Ik vond het ook geen ‘ding’, ik deed het gewoon. Vond het niet spannend of zo. Weet niet eens hoe het smaakte, of ik het eigenlijk wel lekker vond of leuk om weer te drinken. Weet wel dat een stem in mijn hoofd zei dat dit niet de bedoeling was, dat ik bezig was heel veel op het spel te zetten cq. weg te gooien. Maar ik luisterde er niet echt naar. Ondertussen ging een andere stem in onderhandeling over mijn cleantijd. Dit hoefde niet mee te tellen, toch? Stelde niet echt wat voor. Als ik het nou op een zuipen zou zetten, ja dan.. Ergens kwam mijn (ex-)lief ook nog binnen en begon op me in te praten, maar ook hij drong niet tot me door. Ik wuifde hem weg. Ik was heel rustig, voelde me helemaal senang. Stoned eigenlijk terwijl er geen joints of anderszins voorkwamen in mijn droom. Ik werd wakker voordat ik wist hoe het af zou lopen..
Gisteravond niet naar de meeting geweest zonder daar een goede reden voor te hebben. ‘Geen zin’ en me in een passieve pose op de bank geposteerd om een film te kijken op Netflix met thee (dat dan weer wel :)) en chocolade onder handbereik. Vroeger hield ik niet eens van chocolade. Gisteren was ook de dag dat ik normaal sowieso met mijn sponsor bel; heb dit afgedaan met een grappig en positief appje.
Verder maak ik al sinds eergisteren ruzie met mijn (ex-)lief waarbij ik mijn issues (mijn allergrootste issue ben ik bang, vandaar dat ik er nog altijd met een ruime boog omheen loop) op hem projecteer en heel veel gedoe maak. Oké gedoe bén waarschijnlijk, maar hij zegt allerlei dingen die ik echt niet vind kunnen. Omdat het voor hem geen issues zijn (die onschuldige schat) snapt hij dat niet. Ik wissel vileine appjes af met periodes van stilzwijgen. Hij is nogal van het harmoniemodel dus ik weet dat afgelopen nacht klote geslapen heeft en dat hij nu met zijn ziel onder zijn arm aan het werk is. Maar het kan me niet schelen.
Het kan me eigenlijk allemaal niet schelen. ‘Je hebt gelijk, het heeft geen zin. Het zit er echt niet in.’ Laat me gewoon met rust! Val maar kapot en je bril ook! Of zoiets.
‘Laat mij maar alleen’ van Klein Orkest speelt in mijn hoofd, dus.
Maar verder zit ik prima in mijn herstel, hoor. Uhuh.. Daar hoort eigenlijk die strenge emoji met die opgetrokken wenkbrauw bij. Dat is, samen met de emoji die bedenkelijk onder zijn kin krabbelt, mijn favoriet.
‘En niemand die er zeurt, wat ben je stil waar denk je aan?’ Waar denk ik aan? Waar denk ik aan? Gewoon, niks, rot op.
Just for today’, meis, rustig aan. Al die woede, die opstandigheid, die rusteloosheid; als ik eens wist waar die vandaan kwam. ‘Jij hebt zo’n hekel aan die show, maar ik ben nou eenmaal zo.’
Voor nu ga ik gewoon doen wat ik van plan was, dat werkt over het algemeen het beste, hoe suf het ook klinkt. Dat is níet me isoleren. Dat is wél een post schrijven (leve de ‘ToDo-lijstjes’). Een post waarbij ik redelijkerwijs tot rust en inzicht kom. Raar eigenlijk. Maar gelukkig wel waar. 🙂
Ook ga ik het weer goedmaken met mijn (ex-)lief. Mijn lieve (ex-)lief; don’t envy him. Hihi.