Vandaag opgestaan met een “mwah” gevoel. Met mijn ogen nog dicht zoek ik naar de reden. Gisteren een prachtige februaridag aan het strand, voetballend met mijn meiden en vrienden. Afgesloten met pizza en spelletjes. Niet de reden, dus.
Onrustig gedroomd over standje van vader en portemonnee kwijt (ik ben GVD 47! dus dat kan en mág het ook niet zijn).
Lief naast me kust me liefdevol wakker. Waarom irriteert me dat?
Een mooie dag voor de boeg; aan mijn website knutselen, nog wat andere ToDodingen en vanmiddag -want het is maandag- lekker met mijn dochters, mijn vier topmeiden. En vanavond -want het is maandag- mijn matties (NA). Bellen met mijn sponsor, nog niets aan mijn stappen gedaan. Gedoe met een mattie (lees: oude, seksistische knurft) van de AA. Alweer teveel “A” in mijn hoofd. Heb ff helemaal geen zin in dat verslaafdengedoe. Opstandig, afzetten tegen.. ben ik goed in :).
Een mooie dag; waarom voelt dat dan niet zo!?!
Het is de 18e vandaag.. oké, de 18e. Nog maar (of al?) 8 maanden geleden en er ligt een wereld tussen.
Acht maanden geleden, toen ik nog vastbesloten was me dood te drinken. Acht maanden geleden, toen ik dacht dat er alleen nog maar te verliezen en niets meer te winnen viel. Nou ja, toen ik het nog een kans ging geven en daar zeer gemengde gevoelens over had.
De strenge stem begint te praten: Get yourself together, muts.Stel je niet zo aan en ga wat doen. Verwende trut! Audrey, zéik niet zo!
Een ToDodingenlijst is zo gemaakt. Daar ben ik toevallig echt supergoed in. Oké, ik speel soms een beetje vals door er makkelijke dingen tussen te zetten (mail checken, mama bellen, douchen, afwasmachine uitruimen, schadeformulier aanvragen, artikel printen) die ik snel af kan strepen. Maar ik voel meteen dat de storm in mijn hoofd luwt.
En de lieve stem (die ik de afgelopen maanden pas ben gaan horen) die me tussendoor koffie laat drinken met mattie in de stad waarbij ik dan ook daadwerkelijk geniet. Een mattie vol wijsheden en zoveel meer rust dan ik.
Mijn matties, de meiden lachen me altijd uit als ik dat zeg. Te oud voor dergelijk (straat-)taalgebruik. Kan wezen, maar het is wat mij betreft een geuzennaam en ik houd hem er in. Waar zou ik zijn zonder mijn matties? Die groep, nou ja, dat zooitje ongeregeld, van prachtige, gemankeerde mensen. Heerlijke mensen. Mensen zoals ik. Bij hen kom ik thuis. “Ik ben heel mooi, maar niet mooi heel.” Citaat van Sara Kroos.
Warm gevoel van binnen en balans weer gevonden.