Groots en meeslepend.. groots en meeslepend wil ik leven.
Waar komt dat toch vandaan? Dat altijd maar méér willen? Meer, meer, meer! Vaker, nee nog vaker! Hoog, hoger, hoogst!
‘Altijd op jacht, gedreven door angst dat ze kansen mist. Vreemd dat ze altijd ergens wil zijn waar ze niet is.’
Tekst uit liedje Klein Orkest.
Mijn vriend vond tevreden altijd goed genoeg, ik niet. Ik wilde -en wil nog steeds- gelukkig. Of desnoods ongelukkig, maar in ieder geval heftig. Echt, het echte leven. Maar.. wat is dat, het échte leven?
In deze tijden van herstel doe ik de dingen die normale mensen doen in het echte leven, hun echte leven. En ik vind die dan meestal ook hartstikke leuk. Wandelen, fietsen, film en theater, natuur en cultuur. Niet dat ik deze dingen vroeger niet deed, maar minder vaak en vooral minder scherp (en meer trouble, ik dan).
Vorige week zondag bijvoorbeeld, ging ik naar de Hortus Botanicus die vanwege zijn (haar?) 100-jarig bestaan allerlei activiteiten organiseert. Die zondag was dat de ‘Kunsthortus’. En er was ook een soort ‘groene markt’ met potjes, plantjes en zaadjes voor belangstellenden. Prima weer, dus na een lekker ijsje fietsten wij opgeruimd richting de Hortus. Heerlijk wandelen onder bijzondere bomen en de geuren opsnuiven van zeldzame bloemen en planten. Daarbij genietend van de producten van creatieve geesten aangaande berk, beuk, klaproos en/of korenbloem. Het had zo mooi kunnen zijn..
Vredig was het in ieder geval wel; als dat je synoniem voor suffe gezapigheid is. Het publiek bestond voornamelijk uit bejaarden en minder valide medemensen die elkaar verdrongen (niet echt verdrongen natuurlijk, daar waren ze te muf voor) voor de Bonsaiboompjeskwekerij of het kraampje van de Vereniging voor aquarium-/terrariumbezitters. Verder kwam ik er achter dat mijn dochter van negen ook heel aardig zonnebloemen schildert en uitknipt. Ware kunst maakt ze in vergelijking met wat ik daar, op de ‘Kunsthortus’ tentoongesteld zag. Alleen haar energieniveau zou misplaatst zijn tussen al die lijken. Dat van mij ook trouwens. Helemaal wild werd ik toen iemand me lid wilde maken van de Nederlandse Kuipplanten Vereniging, regio West. De Nederlandse Kuipplanten Vereniging!!?!
Over de Nederlandse Kuipplanten Vereniging gesproken; deze heeft dus regio’s. Vijf in totaal; Noord, Oost, ZuidOost, West en Zuidwest. Het verenigingsblad heet ‘de Parel’. Ze geven lezingen over, onder andere, Oleanders, avocado’s en het verschil tussen kuip- en potplanten. Mocht je inmiddels dolenthousiast geworden zijn; aan het einde van deze maand gaan ze op tuinenreis naar Berlijn. Er is nog plek.
Maar serieus, waarom kreeg ik ‘Nice neigingen’ van de Hortus en zijn (haar?) publiek die desbetreffende middag? ‘Nice neigingen’? Ja, ‘Nice neigingen’. Je weet wel; drukke boulevard, grote truck, lekker doorrijden. Ik zou met mijn oude Duitste tank (ik heb een Vito uit 2007) ook best een end komen..
‘Wij zullen het woord gemoedsrust leren begrijpen en we zullen vrede kennen.’ Ik citeer één van de beloften van het AA programma (AA Big Book p. 117). En aan het einde staat: ‘Zij worden verwezenlijkt als wij eraan werken.’
Mooi woord; gemoedsrust. En ik heb het, soms. Maar een middagje Hortus Botanicus leert mij dat ik nog een hoop werk te doen heb.