Die rare gedachtenkronkels zijn gelukkig verleden tijd.

Over chaos en bureaucratie. En een ‘oordeelloze’ houding.

Brush your teeth, make your bed, get your stuff together.

Niet spontaan spontaan zijn, dat kun je oefenen, naar het schijnt.

Welkom zijn en gezien worden.

Een betere moeder in herstel.

‘Als er stormen waaien in je hoofd..’

Verantwoordelijkheid nemen hoeft genieten niet uit te sluiten.

Verbinden en voelen; een lastige alliteratie.

Hoe jammer het is dat mensen ook maar gewoon mensen zijn. En hoe fijn.. 🙂