Weer terug van een zonovergoten vakantie in Italië waar ik wereldkampioen incasseren geworden ben. Het nut van het gebed om kalmte, moed en wijsheid staat voor mij onomstotelijk vast. 🙂 Er is een goede mediator aan mij verloren gegaan, al zeg ik het zelf. Maar als het mensen zijn waar je ongelofelijk veel van houdt, word je er erg verdrietig van heb ik gemerkt. Al die boosheid, al dat eigen gelijk, hoe deed ik dat vroeger zelf toch?
Begonnen in een nieuwe kliniek want ik ben daadwerkelijk met de opleiding tot verslavingsarts gestart. Eerste week in nieuwe kliniek, maar what’s new? De mensen die wisten dat ik zou komen zijn er niet, ik heb geen toegangscodes voor de computer, geen toegang tot de verschillende afdelingen in de kliniek en er is geen plan. ‘Ingewerkt worden’ houdt toch meestal in dat je vaak en veel vriendelijk lacht en knikt, vele handen schudt en onderwijl achter collega’s met kennis van zaken én een pasje aanhobbelt. Maar een tekort aan artsen dus ik word met open armen ontvangen, zowel door de collega’s, de verpleging als door de patiënten. Natuurlijk is dat een fijn gevoel, ook dat gaat weer helemaal goed komen. Eén van de patiënten heeft op dag twee al zijn gitaar erbij gepakt en een liedje voor me gezongen. Zó lief..
In the meantime kauw ik op de TED talk die ik over anderhalve week moet houden op de ‘Dag van Herstel’ (zaterdag 14 september in ’s Hertogenbosch). Een TED talk over stigma en verslaving. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik TED talk even gegoocheld heb, want wat was dat ook alweer precies? Nou TED staat dus voor Technology, Entertainment en Design en het motto is ‘Ideas worth spreading.’ Het is de bedoeling dat je in een kwartiertje een zo toegankelijk mogelijke presentatie geeft over iets wat je na aan het hart ligt. Meestal zijn het professionals, specialisten op het gebied van het één of het ander. Dat ik geen specialist ben op het gebied van stigma en verslaving, vind ik nog wel overkomelijk. Daar lul ik wel een punt aan, hihi. En natuurlijk heb ik in mijn professionele leven al vaak presentaties gehouden. Maar daar zit het hem nou juist in; dit gaat helemaal niet over een medisch onderwerp. Dit is geen powerpointpresentatie over de nieuwste richtlijnen op het gebied van antistolling en locoregionale technieken. Dit gaat over mij. Over mij dus eng! Maar ook het feit dat het retespannend is heb ik even geparkeerd. ‘Just for today’ en dan is 14 september nog ver weg.
Wat me dwars zit is dat ik nog steeds kauw op de inhoud van mijn praatje en dáár is het te laat voor. Ik zou nu allang in de fase van ‘oefenen, oefenen, oefenen’ moeten zitten. Want dat is ook zo verneukeratief aan zo’n TED talk; het moet er uit zien alsof je gewoon gezellig staat te kletsen, alsof je het uit je mouw schudt, maar dat vergt natuurlijk onwijs veel oefening. Ik kwam ergens de tip tegen om je TED talk zeker 200 keer te oefenen. Dus héél ongekunsteld en spontaan. Uhuh..
Ik begin inmiddels trouwens ook een redelijke aversie tegen de term ‘TED talk’ te ontwikkelen..
Maar de inhoud dus, ik ben niet tevreden over de inhoud. In het middenstuk vind ik het niet lekker lopen en de overgangen zijn te gekunsteld. ‘Je wil teveel tegelijk zeggen’, zegt (ex-)lief. En dat zou zomaar kunnen, maar dan nog, ik sta daar wel met een missie, mensen. 😉 Maar goed, ik kauw nog even verder en probeer de toenemende frustratie daarover los te laten, want die gaat me zéker niet helpen. Mijn praatje heet in ieder geval ‘de Kracht van Zichtbaarheid’; met als boodschap dat de zichtbaarheid van herstellende verslaafden en de kennis over het herstel van verslaving het antwoord gaat zijn op de stigmatisering. En die titel ‘de Kracht van Zichtbaarheid’, daar ben ik dan wel weer zeer content mee. En dat ik na Ali B. en voor Lange Frans mag aantreden. 🙂 🙂